نشانه‌های آخر الزمان

این محدوده زمانی نشانه‌هایی دارد که در اصطلاح «علایم آخِرُ الزّمان» خوانده می‌شود. علاوه بر این اصطلاح رایج، در فرهنگ مسلمانان، اصطلاح مشابه دیگری به نام «اشراطُ الساعَة» وجود دارد.
این اصطلاح که بیشتر نزد اهل سنّت رایج است، به نشانه‌های وقوع قیامت اختصاص دارد.
(ر.ک: متقی هندی، کنزالعمال، ج 25335 و 9؛ ابن جریر طبری، جامع البیان، ج 26، ص 69؛ جصاص، احکام القرآن، ج 2، ص 244؛ ابن جوزی، زاد المسیر، ج 8، ص 291.)
ولی روایات ذکر شده ذیل این عنوان، نشان می‌دهد که بسیاری از نشانه‌های آن، همچون نشانه‌های آخِرُ الزّمان است و می‌توان بسیاری از نشانه‌های آخِرُ الزّمان را نیز نشانه‌های قیامت دانست.
بخشی از مشخصه‌های آخِرُ الزّمان عبارت است از:
گریز از دین پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله درباره ویژگی‌های انسان‌های این دوران می‌فرماید:
یَأتِی عَلَی النَّاسِ زَمانٌ … دینُهُم دَراهِمُهُمْ وَ هَمُّهُمْ بُطُونُهُمْ وَ قِبلَتُهُمْ نِساؤُهُمْ یَرکَعُونَ لِلرَّغِیفِ وَ یَسْجُدُونَ لِلدِّرْهَمِ حیارَی سُکاری لا مُسلِمینَ وَ لا نَصاری.»
(محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج 11، ص 379، ح 13305؛ ر.ک: صحیح مسلم، ج 1، ص 131.)
«زمانی بر مردم خواهد آمد که درهم‌های آنان دینشان خواهد بود و همت ایشان شکمشان و قبله آنها زنانشان. برای طلا و نقره، رکوع و سجود به جای می‌آورند. آنان همواره در حیرت و مستی خواهند بود. نه بر مذهب مسلمانی‌اند و نه بر مسلک نصرانی.»
دنیا پرستی رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
«سَیَأتِی عَلَی اُمَّتی زَمَانٌ تَخْبُثُ فِیهِ سَرائرُهُمْ وَ تَحْسُنُ فِیهِ عَلانِیَتُهُمْ طَمَعاً فِی الدُّنیا وَ لا یُریدُونَ بِهِ مَا عِنْدَاللهِ رَبِّهِمْ یَکُونُ دِینُهُمْ رِیَاءً لا یُخالِطُهُم خَوفٌ یَعُمُّهُمُ اللّهُ مِنْهُ بِعِقابٍ فَیَدعُونَهُ دُعَاءَ الغَرِیقِ فَلا یَستَجِیبُ لَهُمْ.»
(شیخ کلینی، الکافی، ج 8، ص 306، ح 476؛ ر.ک: شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ص 253.)
«زمانی بر امت من می‌آید که در آن زمان، درونهای مردم پلید می‌شود؛ ولی ظواهرشان به طمع مال دنیا آراسته می‌گردد، به آنچه در پیشگاه خداوند هست، دل نمی‌بندند. کارشان ریا و تظاهر است. خوف از خدا به دلشان راه نیابد و خداوند آنان را به عذابی فراگیر دچار سازد.
آنها چون غریق، خداوند را می‌خوانند؛ ولی او دعایشان را مستجاب نمی‌کند.» آزمایش‌های بزرگ یکی دیگر از ویژگی‌های این دوران امتحاناتی است که انسان‌ها در آن پشت سر می‌گذارند. با این آزمون‌ها، مردم به دو گروه تقسیم می‌شوند:
موفق‌ها و ناموفق‌ها.
در این باره پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله به حضرت علی علیه السلام می‌فرماید:
«یا عَلیُّ!
اَعجَبُ النَّاسِ اِیماناً وَ اَعْظَمُهُمْ یَقیناً قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُم الحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوادٍ عَلَی بَیَاضٍ …»
(شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج‌4، ص‌366؛ کمال‌الدین، ج‌1، ص‌288، باب 25، ح‌8.)
«ای علی!
بدان شگفت آورترین مردم در ایمان و بزرگ‌ترین آنان در یقین مردمی هستند که در آخِرُ الزّمان - با آنکه پیامبر خود را ندیدند و از امام خود محجوبند - به نوشته که خطی سیاه بر صفحه‌ای سپید است، ایمان می‌آورند.»

مهدویت...